بار الها !
تو را شکر می گویم که مرا زبان شاکر بخشیدی و از الطاف بی کرانت موهبت عشقم چشاندی !
شکر بی عدد از نعماتی که هرگز نفهمیدم بدون آن نعمات نابودم !
شکر از لحظات نفس کشیدن در هوای تو !
شکر از عشق بازی کلمات و قلم به صفحات دل !
شکر از احساس لذت بوییدن گل یاس از باغچه همسایه !
شکر از بوسه باران بر گونه برگ !
شکر از نعمت خانواده !
شکر از آرامش و آسایش ناب در کنار همسر با ایمان !
شکر از نگاه مهربان پدر و مادر و بوسه بر دستان آسمانیشان !
شکر از وجود فرزندان خلف و صالح !
شکر از صحت و سلامت جسم و جان !
شکر از بیقراری دل در فراق عشق!
شکر از شوکت بندگی به درگاهت !
شکر از نسیم جانبخش پیچک خیالت به دیوار دل !
شکر از سجده بر تربت پاک سرور شهیدان !
شکر از شکر ….
وهزاران بار تو را سپاس ای محبوب من !
بنده همان به که زتقصیر خویش عذر به درگاه خدای آورد
ورنه سزاوار خداوندی اش کس نتواند به شمار آورد !!!
پس با تمام وجود فریاد می زنم :
یا خیر حبیب و محبوب صل علی محمد و آل محمد !
“از دلنوشته های خودم “
